2009 Boenderen over de Balkan

blader omlaag

Geflankeerd door Oostenrijk, Italië en Kroatië wordt Slovenië de kern van ons nieuwe avontuur.

In mijn spiegels heeft het vertrouwde silhouet van Durk plaatsgemaakt voor de levenslustige lijnen van Evert. Als gepassioneerd reiziger en levensgenieter heeft hij meer liefde voor asfalt dan zand. Gewapend met een talent voor talen en een oprechte interesse voor echte mensen legt hij sneller contact dan zijn schaduw.

Eerst nog even smullen van een toefje Oostenrijkse Alpen en een scheutje Dolomieten. Daarna richten we de kompasnaald strak op het Oosten en wagen we een kijkje over de horizon. Bewonder de route en de beelden van onze expeditie naar het onbekende. Handen en voeten zullen ons van dienst moeten zijn. Het gesproken woord wordt een luxe.


 
Het eerste dat opvalt zodra we de grens van Slovenië hebben geslecht is een serene rust waarin de natuur zich genoegzaam lijkt te hullen. Het leven lijkt hier minder snel en is prettiger geprijsd. De mensen vriendelijk, behulpzaam en tegelijk ontoegankelijk.


 
Paradijsvogels zijn hier zeldzaam maar we hebben er toch enkele gespot. Zoals die gewezen zeeman in Bakar die zijn oude dagen vult met de bezieling van een klein restaurant. Of Predrag Trkulja een Ljubjaanse reus die ons als wegwijzer op sleeptouw nam. Hij bleek later de vice president van de internationale BMW motorcycle association te zijn. Op weg naar huis van een korte vakantie trokken wij wegzoekend zijn aandacht. Mooi exemplaar!

De kust voelt moderner aan. Het toerisme heeft het gewonnen van de authenticiteit. Dorpjes als Koper en Piran zijn ontegenzeggelijk leuk maar vormen hier geen uitzondering op.


 
Koud terug in Italië beleven we een hoogtepunt van dit avontuur: de Panoramica delle Vette. De lucht is zwanger van de naderende avond als we de 33 betoverende offroad kilometers boven de boomgrens beleven. Een welkome potkachel bij een warm gezin markeert de passende finish van een topdag.


 
Al mijmerend op de kadans van de rails vanuit Bolzano gaan mijn gedachten terug naar twee mooie weken. Er maakt zich een gevoel van mij meester dat Slovenië nog veel meer te bieden heeft. Twee weken zijn gezien de afstand eigenlijk te kort. Er is meer tijd nodig om echt contact met de mensen te krijgen.

Evert is om. Ik vrees dat de klauwen van het chronische MotorTripVirus hem ook te pakken hebben. De offroad kilometers waren talrijker dan verwacht maar dat deerde hem nauwelijks. Dit zal zeker niet onze laatste expeditie samen zijn. Ik kijk ernaar uit!

In 2009 heb ik een eerste poging gedaan om het thuisfront op de hoogte te houden van onze belevenissen. Hieronder zie je de twitterberichten waarmee ik dat gedaan heb.