94 km : De eerste grens
Achter mij staat de prullebak met alle plannen voor deze trip, voor mij wacht het avontuur.
Achter mij staat de prullebak met alle plannen voor deze trip, voor mij wacht het avontuur.
Gisterenavond liet Durk me definitief weten dat hij niet mee kon gaan. Dat was een beste streep door de rekening.
Terwijl ik het goddelijke nat (mit sahne) over mijn vermoeide stembandjes laat vloeien denk ik terug aan een paar mooie ontmoetingen.
Idioot eigenlijk; ik kan geen hout dansen maar op twee wielen swing ik als Patrick Swayze.
Zo leer je de betekenis van het woord ‘baustelle’ oftewel bijna 100 km stau!
Het valt me zwaar om dit laatste bericht te schrijven. Met elke letter die uit mijn toetsenbord vloeit kruipt het einde van mijn avontuur dichterbij.
Onheroepelijk is daar opeens het akelige moment dat ik na een paar keer knipperen mijn ogen open op de laatste ochtend van mijn avontuur.
Het is altijd een heerlijk moment als je na alle voorbereidingen eindelijk je motor mag optuigen voor vertrek.
Avontuurlijk motorrijden is afzien.
Ik schrijf dit laatste verslag van onze Noorse expeditie met een dubbel gevoel.