3.296 km L’Aldosa

blader omlaag

Ons verblijf in het Spaanse familiehotel had meer weg van een logeerpartij dan een hotelovernachting.

De rekening was de laagste van de hele week en we mochten niet weg voordat we iedereen een handje hadden gegeven.


 
De flow van gisteren vloeit rijkelijk voort. Het is vandaag wederom smullen op twee wielen. Aan het eind van de dag passeren we de grens van Andorra via een offroad smokkelpad. Zo hebben we het 5 jaar geleden bij onze eerste Pyreneeen expeditie ook gedaan. De track die we toen hebben gereden konden we niet meer vinden. Degene die we vandaag hebben genuttigd was 3x zo lang maar had wel hetzelfde eindpunt.


 
Over eindpunten gesproken; toen we als twee stofzakken uit de bergen kwamen stuiven reden we Os de Civis binnen. Overal waar we keken zagen we voornamelijk jonge dames met allemaal hetzelfde minimaal bedekkende t-shirt. Heel kort flitste de gedachte door me heen dat ik zonder het te merken in een ravijn was gereden. In dat geval zouden dit de vestaalse maagden kunnen zijn. Gelukkig realiseerde ik me al snel dat het verhaal over die maagden niet over 300 stuks ging. Bij navraag bleek dat dit een dagje uit was voor alle Catalaanse kappers.


 
Voor een mooie vlinder was mijn motor het eindpunt. Knap lullig als je maar 1 dag als vlinder mag leven. Vlieg je jezelf te pletter tegen zo’n voorbijrazende kolos. Die zal in een volgend leven vast niet van motorrijden houden.

IMG_4323
 
In Andorra staat het enige hotel dat we vantevoren gepland hebben. Dit hotel wordt gerund door de familie van Johan van de Wal die jaren geleden zijn motorzaak in Vianen verkocht en een nieuwe toekomst begon. Het voelt als een stukje Nederland in de bergen en zit altijd vol met gezellige motormuizen.

Doordat we op zaterdag in Biarritz moesten zijn lopen we een dag voor op schema. We besluiten om daarom twee nachtjes in Andorra te blijven. Kunnen we een dagje ‘wat rustiger aandoen’ en lekker slap lullen over motoren.
 
IMG_4319