Hoe de finale van een avontuur ook het einde van een tijdperk kan zijn…
We schreven al eerder dat de Baltische vrachtwagenmenners het niet zo nauw nemen met hun asfaltgenoten. Hier lijkt de wet van de grootste te gelden. Als jouw snelheid ze niet bevalt dreigen ze je nummerplaat te knuffelen met hun kolossale bumper. Gek genoeg binden ze in als je niet bibberend het hazepad kiest. Vrachtwagens voelen zich hier zo thuis dat ze zelfs komen logeren. Zo dachten we even dat het voltallige Dakar Team van onze gebroeders Coronel in hetzelfde hotel vertoefden waar wij een smakelijke lunch probeerden te scoren. Leek me leuk om ze even gedag te zeggen. Jammer maar helaas. Alleen hun wagenpark staat tijdens de zomer voor deze hoteldeur wortel te schieten.
Het Russische Kaliningrad is zelfs voor ons een tikkeltje te wild en voor een rondje Polen hebben we niet voldoende schoon ondergoed ingepakt. Dus kiezen we vanuit Klaipeda in Litouwen het ruime sop naar Duitsland. Het plan is om de boot pas te boeken als we zeker weten dat we de loopplank op tijd kunnen bereiken. Vlak voor de grens van Litouwen lijkt dat ultieme moment aangebroken maar blijken de prijzen tot ongekende hoogte gewoekerd te zijn. Na enig speurwerk blijkt er gelukkig ook vanuit Liepāja een ander wat prettiger geprijsde tobbe naar Travemünde te koersen.
Om toch even het leven in Litouwen te proeven trotseren we de vannacht vers bewaterde grevel- en zandpaden om daar een cappuccino te scoren. Asfalt is vandaag weer schaars. Op Youtube werden we door een beroemde Zweedse avonturier gewaarschuwd voor de grote hoeveelheid onverharde wegen in zijn land. In de praktijk viel dat reuze mee. Na Finland lijken we dat vlot in te halen. Ook het eerste deel van deze dag happen onze wegbandjes vooral zand. De beste remedie tegen een slingerend voorwiel en een dribbelende motorkont is gas op de pols. D’as even wennen want je verstand wil onder dergelijke omstandigheden vooral aan de noodrem hangen.
De Baltische staten hebben een boeiende historie. Voordat ze onafhankelijk werden zijn ze voornamelijk in Soviet handen geweest. Tijdens de eerste wereldoorlog hebben de Duitsers even de baas gespeeld. De vluchtende Russen hebben toen hun stinkende best gedaan om de Noordelijke forten op te blazen. Van betonrot geen sprake want ze staan er na een slordige eeuw nog steeds. Nu als canvas voor Letse spuitbusartiesten.
Inmiddels hebben we ontdekt waarom deze boot wat prettiger geprijsd was. Ruim 22 uur dobberen met wel 1 bar, 1 restaurant en 1 winkeltje die allemaal om de beurt open zijn om personeel te sparen. Samen met een paar collega motormuizen maken we er het beste van. Zoals Christian die alleen op pad is met zijn Royal Enfield. Letse Arūns is bijna net zo trots op zijn speciale beemer als op zijn Iveta. Een gezellig stel dat we aan het eind van de dag zomaar weer treffen op een terras in Bremerhaven. Hij valt ons meteen op omdat hij Nederlands verstaat. Blijkt zijn fortuin verdiend te hebben met materialen waarmee notabene in Nederland pallets worden gemaakt.
Onze speciale slaapstoel is in de stille ruimte. Ziet er zo comfortabel uit dat we maar gaan maffen op de bank in de bar. Hoe konden wij immers weten dat onze vrienden de vrachtwagenchauffeurs al om 5 uur de tent zouden afbreken in afwachting van hun ontbijt.
Terwijl de letters in dit laatste reisbericht vloeien ben ik in gedachten weer op die fijne plekken waar we waren. Geniet ik weer van al die heerlijke momenten met de mooie mensen die we ook deze keer weer troffen. Was het nu een motortrip of een bootreis? Naast de 3.753 kilometers die onze bandjes geraakt hebben droegen 12 boten ons over ruim 600 golvende zeemijlen. Wij hebben er in ieder geval met volle teugen van genoten.
Laat ons onderaan de pagina weten wat jij ervan vond.
De laatste kilometers van een reis kosten altijd meer dan louter brandstof en rubber. Het naderende einde wordt met iedere wielomwenteling meer tastbaar. De laatste loodjes voelen deze keer zelfs extra zwaar. Het levenslustige silhouet dat sinds 2009 al ruim 26.000 km mijn achteruitkijkspiegel siert zal daar namelijk verdwijnen. Na 7 onvergetelijke reizen door 21 landen hangt mijn meer dan trouwe maatje zijn helm aan de wilgen. Evert verdwijnt uit mijn spiegel maar blijft hopelijk nog heel lang in mijn volle zicht.
Want zo’n vriendschap is onbetaalbaar
Hoi, erg leuk om jou en je vriend te hebben ontmoet op de veerboot van Liepāja naar Travemünde. Leuke uitwisseling over reizen met de motor. Als ik weer thuis ben, zal ik je hele blog lezen.
Vriendelijke groeten
Christian (met de Himalaya)
Wilco bedankt weer voor dit avontuur met Evert wij Bartimeus en ik wensen dat je nog heelveel reizen gaat maken zelfs zonder Evert. De groeten van Nick, Nico, Frans en Irma ook de groeten aan Ana
Was weer mooi avontuur. Welkom thuis.
It was nice to meet you in Liepāja while waiting for the ferry to Travemunde. And then, indeed, an amazing meeting and nice talks in Bremenhaven.
Mooie verhalen en goed om te lezen dat jullie weer veilig thuis zijn.
Hoi mannen, Weer genoten van jullie reis verhalen en mooi dat jullie weer heelhuids thuis zijn gekomen en hebben genoten van de afgelegde kilometers toppie
Groetjes, Peter
Hoi, bedankt weer voor je prachtige weergaves van jullie reis,
Die tekening van de oude dame op de rotswand heeft iets herkenbaars, het zou me niet verbazen als ik er zo uit ga zien mocht ik de negentig of ouder halen .
Ja, samen met Wilco heb ik heel wat motoravonturen beleefd. Veel landen bezocht en geweldige mensen ontmoet.
Deze reis was een mooie en zonnige einde van een fijne reeks.
We hebben veel regen gehad in Noorwegen, veel gletsjers op IJsland gezien en geweldige vergezichten in de Dolomieten kunnen ervaren.
Maar ook vele, vaak bijzondere mensen ontmoet, met soms blijvende contacten, zoals met Vidar uit Noorwegen.
Afgezien van een paar lekke banden en defecte koplampen, hebben we geen last gehad van mankementen aan onze motoren.
Deze laatste en langste tocht van 21 dagen rond de Oostzee, was een waardige afsluiting van een mooie reeks geweldige motor vakanties.
Maar aan alles komt een einde.
Rest mij nog Wilco te bedanken voor alle route planningen en aanpassingen, het uitzoeken van opmerkelijke bezienswaardigheden op de routes en niet in de laatste plaats voor de vriendschap die ik speciaal in deze één op één vakanties mocht ervaren.
Zonder woorden weten we van elkaar wat de ander denkt, of zou willen. Dat maakt de communicatie en omgang met elkaar erg fijn.
Wilco bedankt!
Wat geweldig dat jullie deze avonturen samen hebben beleefd, een einde aan de reizen maar de herinneringen blijven samen met zo ‘n prachtige vriendschap. Bedankt dat ik weer bij jullie achterop mocht zitten, ik heb er weer van genoten.
Bedankt en tot ziens , het gaat jullie goed.
Hardstikke leuke verslagen.
Ik geniet ervan.