Vilaverd : 799 km

blader omlaag

De laptopklep ging zo’n beetje tegelijk dicht met mijn oogleden. Veel te laat natuurlijk. Vooral met zo’n ochtendartiest als Detto.

Toen ik de luiken weer opendeed, gevoelsmatig vrijwel direct nadat ik ze gesloten had, speelde zich voor mijn neus een fraai schouwspel af. Alle kleurtjes van de buitenlucht waren smaakvol vervangen. Voordat ik echt wakker was kleefde het vingertje al weer aan de sluiterknop.

Na een kort tete-a-tete met de kassadame in het het hotel werd de rekening met veel gezucht en gesteun verlaagd naar het bedrag wat we hadden afgesproken. Al met al redden we het (natuurlijk) niet om onze paarden klokslag 9 de sporen te geven.


 
Stranden worden gekamd en gestofzuigd en boulevards worden gepoetst. Business as usual. De zakken moeten ook vandaag weer vakkundig geleegd worden.


 
De niet te versmaden asfaltvermecelli tussen Sant Feliu en Tossa de Mar doet me denken aan de Amalfi Coast in Italie. Ondanks de hooggespannen verwachtingen weet Spanje ons steeds weer te verbazen.

Vandaag gaan we op de koffie bij Elze en Leo. Best bijzonder want de laatste keer dat ik ze zag was op hun trouwerij. Pak-em-beet 25 jaar geleden. Wat minder handig blijkt zijn 2 identieke huisnummers in dezelfde straat. Geen deurbel, een gesloten hek dat al jaren niet meer open is geweest en in de verste verten geen huis te bekennen. Gelukkig komt Leo ons redden en neemt hij ons op sleeptouw naar de juiste stek. Als verdwaalde padvindertjes snorren we achter hem aan. De geplande koffie wordt een heerlijke lunch en de verhalen over vroeguh fladderen over de tafel. Leuk. Het is zo gezellig dat we zelfs vergeten om foto’s te maken. Hebben we tenminste een goeie reden om niet weer 25 jaar te wachten.

IMG_4670

Barcelona stond met vette letters op de agenda voor een japanse foto van KTM voor de Sagrada Familia en Detto voor Barca stadion. Het genot hiervan wordt overstemd door een oceaan van roder dan rode lichten. De wachttijd lijkt oneindig en als men al van een groene golf heeft gehoord weet men dat verdomd goed te verbergen. Jottum met 30 graden op je kale bats en een straalkachel onder je kont.


 
Al dat leed verdwijnt als sneeuw voor de zon bij het sluitstuurwerk van de dag. In een piepklein dorp ontmoeten we een persoonlijke vriend van GP legende Randy Mamola. Geen bluf want hij toont ons trots een fotowand met harde bewijzen. Ondanks de taalbarriere hebben we veel pret met elkaar.

In een poging om nog wat kilometers te scoren eindigen we in het pikkedonker zoekend naar een hooiberg of een ander etablissement. Valt niet mee in het Spaans aan de telefoon.

IMG_0427

3 Reacties

  1. Oh wat genieten we weer met jullie mee op deze reis. Veel plezier!

  2. He Mannen, prachtig weer nog daar zo te zien. Ik word er spontaan jaloers van. Genieten!!!!!!!!!! Gr.

  3. Ziet er goed uit mannen! En nooit geweten dat Wilco zo’n schrijver was :-).
    Geniet ze lekker nog.
    Groeten uit ook zonnig Utrecht (wel iets kouder dan Barca),

    Luigi

Gesloten voor reacties