Ervaringen uit het verleden vormen zelden een garantie voor de toekomst. En toch heb ik de afgelopen jaren zoveel mogelijk gebikkelt op twee wielen om te leren waar mijn dreammasjien om vroeg.

Vergis je niet; om naast het baasje 140 kilo spare parts, gereedschap en onderbroeken gemotoriseerd te torsen heb je een stevige knol nodig. Vooral als het asfalt meer lijkt op een maanlandschap of er helemaal geen wegdeksel is. En wat dat betreft wordt het deze reis zeker smikkelen en smullen.

 
Kilometers vreten; staand op de steppen zonder bochel. Omdat je zo meer controle en balans hebt of gewoon om weer enig gevoel in het getergde zitvlees te krijgen. Ofwel ik ben te lang of mijn armen zijn te kort. Het stuur moest me maar tegemoetkomen. Hotsen en botsen. Zelfs een hoge hinde als mijn KTM kopt soms keien weg. Met de standaard onderkant is dat einde oefening. Dus daar moesten we vlot wat op verzinnen.

Na Istanbul is er geen KTM dealer meer om de hoek. Dus Millie en Willie moesten in de leer om zelf te leren sleutelen. Olie komt daar wel spontaan uit de grond maar niet vanzelf in je motor. Zand en blubber vraagt om ander rubber en 25.000 km is sowieso een tikkeltje veul. Vooral als je weet dat de dames van KTM om de 7500 km echte aandacht willen. En zoals er een Romano voor mijn stramme lijf was, zo is er gelukkig een kluppie fijne gasten in de Bilt die ons vakkundig van de weg af helpen.

 
De kanjers van RB Motoren hebben ons met raad en daad bijgestaan. Niet louter omdat we klanten zijn maar gewoon omdat ze het leuk vinden. Spare parts plannen met Jan Jaap of sleutelen met Maarten en Louis. Wat is verstandig en wat overdreven? Op internet lees je gauw teveel. Sparren met vaklui is dan meer dan goud waard.

Mens en machine zijn er dus eindelijk klaar voor. Laat die geblokte vlag morgen maar gewillig wapperen.

Dankjewel mannen !