Millares : 1.231 km

blader omlaag

Als enige gast van een alleraardigste herbergbaas hebben we het prima naar onze zin.

Jammer dat we een dorp verderop moeten gaan eten maar het ontbijt daarentegen is super. Spanje is voor motorrijders ideaal. Als je ’s avonds om 10:00 in een restaurant komt binnenvallen is er niemand die raar opkijkt. Top!


 
Gisteren hebben we de geplande route door de invallende duisternis niet kunnen afmaken. We hebben het over 45 armzalige kilometertjes. No problemo… toch? Die jassen we er vandaag wel bij. Niet dus! Na 2,5 uur boenderen we weer langs de herberg. Na een lang bergtraject moesten we volledig rechtsomkeert maken omdat de afgebroken koffer van Detto het zandpad niet meer trok. Via een alternatief traject bereiken we pas aan het einde van de morgen de finish die we gisteren al hadden moeten aantikken. Caramba!

Gelukkig helpt Pieter Pauze ons op weg met een minder tijdrovend maar wel boeiend traject. Op zijn achttiende verliet hij huis en haard en toog naar Canada. Via een omweg en een vriendin die niet bleek te bevallen is hij uiteindelijk in Spanje terechtgekomen. Samen met zijn nieuwe vrouw wil hij een restaurant beginnen in het ineminimutte dorp dat we aandoen. Vandaag komt hij de werklui inspecteren. Hard werk dus met een biertje en een krantje op het terras.


 
Spanje heeft vandaag Slovenie als bochtenland van mijn eerste plek verstoten. Volgens mij is de wegdeksel machine stuk. Kan niet meer rechtuit. Maakt alleen nog maar boenderbochten. ’t Motortje gaat gewillig van het ene oor op het andere. Prima voor het profiel. Het loopvlak doet vandaag immers niet mee.

Tijd voor een list. Anders komen we later in de problemen. Staan wij nog in zuid Spanje als de conducteur in Narbonne zijn fluit aan de lippen brengt. Het wordt een strakke streep. Over de snelweg en dwars door Valencia. Ook hier die rampzalige rooie rakkers en zo mogelijk nog meer chaos. Je zou er bijna aan wennen.

Langs de snelweg treffen we twee Tsjechische reizigers. Een sympathieke ouwe rot is op weg naar zijn tweede huis om te overwinteren. Hij vroeg me wat Beatrix tegenwoordig met haar vrije tijd doet. Hij sprak Engels en Duits en was goed bij de pinken. Detto en ik zijn er nog niet over uit. Is die dame nou zijn dochter, echtgenote of het snoepje van zijn week? Wat denken jullie?


 
Tussen Valencia en de bergherberg waar ik nu zit te schrijven worden we getrakteerd op een natuurfenomeen. Het strijklicht van de ondergaande zon verandert de wereld om ons heen in een surrealistisch schilderij waar Dali van zou smullen. Bekijk de foto’s en oordeel zelf. Hier is geen filter aan te pas gekomen. Puur natuur!

Over natuur gesproken. Vandaag spot ik twee nieuwe diersoorten; kezels en aanloopvogels. Hoog in de bergen geniet ik van een soort kwartels die niet van rubber houden. Om het vege lijf te redden sprinten ze eerst een tijdje voor je uit om pas op het allerlaatste moment de vleugels uit te steken. Het lijkt wel of ze me uitlachen als ze moeiteloos in het luchtruim verdwijnen. We worden al een paar dagen door borden langs de weg gewaarschuwd voor kezels. Want zeg nou zelf… onze stamboekjongens hebben toch niet van die mooie ezelsoren? Zodra ik een live kezel zie kunnen jullie rekenen op een plaatje.

5 Reacties

  1. Hij is te vroeg geboren of zij te laat. Hij lacht te uitbundig en zij te zuinig. Dus ik zou zeggen: getrouwd 🙂
    Hoezo “afgebroken koffer van Detto”. Is-ie weer afgebroken?

  2. Zij lacht inderdaad wel erg zuinig omdat hij nog steeds de kraaienmars niet heeft geblazen. Getrouwd dus want dan is zij klaar denk ik, haha.

  3. Benieuwd of ze ‘m met dat zuinige mondje ook zo uitbundig kan laten lachen…

  4. Zo te zien zijn jullie heerlijk aan het genieten! Dikke kus x x

Gesloten voor reacties