941 : Oviedo

blader omlaag

De Viskaia bridge is minstens zo imposant als verwacht.

Men zegt de oudste zweefbrug ter wereld. Met een pont in gedachten eindigde men verbaasd met een brug. Er wordt een soort platform gevuld met voetgangers en voertuigen en vervolgens naar de overzijde gehesen. De opgekrulde kabels geven daarbij geen tof gevoel maar ach ze doen dit al meer dan honderd jaar zo. We gokken dat het vandaag ook wel zal lukken.


 
Bilbao is sinds de komst van het bombastische Gugenheim museum getransformeerd van saaie industriestad naar een hippe place te be. Overal zie je maffe gebouwen en kunstuitingen. Niet dat ik er lang naar kan kijken want navigeren is hier een regelrecht drama. Ook een manier om aan je kilometers te geraken.

Snel piepen we de stad weer uit en zoeken het begin van de eerste TET passage. De Trans European Trail bestaat uit 51.000 speciaal voor motorrijders uitgezette kilometers over kleine weggetjes en offroad natuurpaden. We hebben 3 delen van deze route in onze nu al gekneuzde planning opgenomen. Morgen wagen we ons aan het eerste en daarom strijken we als enige gasten neer in een mooi hotel net voor de drempel van die passage. Alles bueno maar het restaurant zit op zondag potdicht. Terug van een vergeefse strooptocht langs de drie eetcafe annex bars die het gehucht rijk is heeft onze hotelbaas het het waarschijnlijk met ons te doen. Veel meer dan een paar tapa’s hebben we namelijk niet kunnen scoren. Als redder in nood daalt hij hoogstpersoonlijk af in de krochten van zijn keuken. Met zijn stevig met Cerrano ham gevulde bocadillo’s maken we tenminste weer enige kans om de ochtend te halen.


 
Detto voelt zich eerst wat onwennig maar ontpopt zich vlot tot waarachtige TET tijger. Hij heeft snel in het snotje dat enige snelheid zijn zwabberende fiets handelbaarder maakt. Een taktiek die overigens minder goed werkt in plassen. De blubber zit tot op de bovenkant van zijn helm. Ziet er best profi uit. Nu alleen nog wat minder sneu naar je nieuwe motorpak kijken…

Aan het eind van een heerlijke stuurdag strijken we hoog neer in de Picos de Europa. Het Parador Fuente De zal de komende 2 nachten onze thuisbasis vormen. Een sjieke hut met louter Spaanse vakantiegangers en Britse motormuizen. Zoals de sympathieke Nick die bij het horen van mijn machinale problemen meteen zijn maten inschakelt. Zoveel mannen, zoveel meningen. Het leuke stel aan de bar ligt in een deuk. We’re so glad that you exactly know what to do now…

Het voordeel van 2 nachten op dezelfde stek is een dagje sturen zonder bagage. Met Google heb ik een pad ontdekt dat heerlijk hoog door de bergen slingert. Het smalle pad dat de top van een bergkam vormt zorgt aanstonds voor wat schroom bij mijn maatje. In gedachten kukelt hij met Honda en al de diepte in. Achteraf viel het em reuze mee.

Al smullend rijden we Spaanse Ruben tegen het enthousiaste motorlijf. Gewapend met een volgeladen KTM in heuse Dakar kleuren kampeert hij zelfs in de bergen. Bij zo’n echte bikkel slaan wij luxepaarden ondanks de stoere motorpakken deze keer allebei een modderfiguur.


 
Als we na ons laatste Parador ontbijtje de bagage weer op zijn vaste plek op de motor hijsen worden we aangesproken door twee Britse broers die ons het hemd van het lijf vragen. Het blijkt een gemotoriseerde journalist die van zijn redacteur een artikel over het reizen op de motor moet schrijven. Wat dacht je wat… we worden beroemd!

De euforie van onze gouden toekomst wordt finaal aan diggelen geslagen als Detto de strijd met de volgende berg verliest. Wat op de kaart een klein weggetje leek te zijn blijkt een kwispelend bergpad met stevige hellingen en vervaarlijk grote keien. Typisch gevalletje van man sterk, berg sterk, koffertje pang. Nadat we de motor weer in de stand hebben gehesen waar ie over het algemeen het best in werkt besluiten we rechtsomkeert te maken.


 
Allerminst genezen van het chronische toerental probleem doet mijn fiets er nog een schepje bovenop. Mijn voorband loopt langzaam leeg. Halverwege het blazen van de bergaftocht voorzien we het zompige rubber van de ontbrekende lucht. Mijn voetpomp blijkt wederom zijn iedere morgen meegezeulde gewicht in goud waard.


 
Het gestaakte bergavontuur dwingt ons tot het maken van veel omtrekkende kilometers. Gelukkig arriveren we toch nog op tijd in Oviedo waar we straks willen smullen van de show van Roger Waters. We scoren een puik hotel voor weinig vlakbij de plek waar het vanavond allemaal gaat gebeuren.

Volg de MidlifeCRUISER ook live per satelliet

7 Reacties

  1. Potverdorie, hij heeft mij nooit verteld dat-ie gekukeld was….. Dat krijgt hij zo nog wel te horen. Bereid hem maar vast voor….

  2. Wat een prachtig verhaal heb je er weer van gemaakt en wat een mooie foto’s! Succes samen!

  3. Hè stoere mannen! Jullie hebben natuurlijk wel gevraagd waar het artikel geplaatst wordt. Ben benieuwd naar het volgende verhaal. Leest heerlijk weg en voelt of je erbij bent!
    Groet Ron

Gesloten voor reacties