883 km : Dovodola

blader omlaag

Een expeditie naar het groene hart van de Italiaanse Apenijnen. Voor de vijfde keer met mijn vertrouwde maatje Evert en voor de eerste keer met mijn nieuwe blauwe Japanse monster.

Gepast onderuitgezakt vertrouw ik de letters van dit bericht weer eens toe aan mijn laptop. Het ronkende gezaag van een voldane Evert in ruste bereikt zelfs via de gang de gelagkamer van het Corte San Ruffillo Country Resort. Een voortreffelijke maaltijd eist zo zijn tol. Eerder op de avond zag het leven er heel anders uit… maar daarover later meer!

Dit jaar stond een rit rond de Oostzee op onze agenda. Een boeiende monsterrit door landen en culturen waarvan de meest voor ons onbekend zijn. Zo hebben we ze het liefst. Want daar waar je comfort zone ophoudt starten de meest boeiende avonturen. Het mocht niet zo zijn. De grote spelbreker waar we allemaal last van hebben; Covid-19! Verschillende landen op ons lijstje kleuren oranje en dat is voor de verandering eens geen feest!

Niets doen? Geen optie! Onze kansen voor dit jaar liggen in het zonnigste Zuiden. Gewapend met mondkapjes en gezond verstand vertrouwen we erop dat de risico’s op besmetting niet groter zijn dan in Nederland. Sterker nog, koud over onze landsgrens lijkt men zich wel bewuster van de risico’s. Tankstations, hotels en restaurants kom je niet binnen zonder bescherming. Het grootse deel van de dag brengen we in het zadel door. En daar is anderhalve meter afstand sowieso geen enkel probleem! Hoe dan ook, reken er maar op dat we voorzichtig zullen zijn!


 
Met de motoren strak op de trailer rekenen we af met die saaie snelwegkilometers. Ons feestje begint pas echt als we auto met aanhanger in de spiegel kleiner zien worden. Het bejaarde beierse echtpaar Rogg zal goed op ze passen. De glooiende zachtgroene hellingen geaaid door de vroege ochtendzon brengen me weer in teletubbie sferen. Als er al sprake was van twijfel dan rolt ie samen met de kilometers vlot onder onze gretige bandjes weg. De blik gulzig op de horizon en het woord ‘moeten’ wordt voor de komende 2 weken geschrapt. Wat is dit toch een heerlijk gevoel.


 
Met drie heerlijke stuurdagen onder de riem begin ik het vakantiegevoel te krijgen. Na Duitsland, Oostenrijk, Liechtenstein en Zwitserland zijn we inmiddels in Bella Italia beland. Het doel van de reis zijn de centrale Apenijnen. Daar gaan we 5 dagen helemaal los op de routes van een ander. Deze zogenaamde Adventure Country Trails (ACT) zijn met uiterste zorg ontwikkeld om berijders en motoren met overgewicht ook eens de natuur in te krijgen. Na onze escapades op IJsland hebben we namelijk wel weer eens trek in een offroad avontuur.

Alles voelt weer snel vertrouwd; ik had de sleutels van het hotel weer onbedoeld op zak en Evert heeft weer mot met een tolpoort. Overdag zwieren we met onze machines door de meest prachtige decors. ’s Nachts wint de hardste snurker de meeste slaap.


 
Het is alweer de derde dag als we mede door de extra snelwegkilometers over die oersaaie Po vlakte te vroeg de avond over de Noordelijke Apenijnen voelen vallen. Er zijn meer kilometers dan daglicht en dus de hoogste tijd voor improvisatie. Het verwachte bed maakt minder gemakkelijk plaats voor een ander en zo geraken we na wat vragen en zoeken op een paardenmanege. Terwijl ik buiten de vliegen van het vege lijf probeer te houden raakt Evert niet echt onder de indruk van de stikdonkere kamertjes en de stapelbedden. Begrijpelijk dat de oude heks achter de balie de buit probeert binnen te hengelen met de woorden ‘documenti, documenti’. Met onze paspoorten in haar grijpgrage vingertjes zitten we immers vast aan dit hok waar de geur van het eten, als dat er al te krijgen is, overklast wordt door die van de paardenstront.

We gokken op het ongewisse en geven onze ijzeren paarden de sporen. Van 3- of 4G heeft men hier nog nooit gehoord dus voor een redding door Booking.com spoeden we ons 10 kilometers verder. En zo scoren we voor een paar euries meer een luxe stortdouche, charmante bediening en laven we ons tot laat in de avond aan de meest verrukkelijke wijnen en spijzen. Tja ik zei het al eerder…

Het leven van de avontuurlijke reiziger is zwaar!

Volg de MidlifeCRUISER ook live per satelliet

18 Reacties

  1. Het nieuwe avontuur met Wilco is weer als vanouds.
    Het IJsland avontuur is alweer 2 jaar geleden, maar lijkt veel korter.
    Het dagritme zit er al lekker in. Behalve de vertrektijd, want die is beduidend vroeger. Dit vanwege de hoge temperaturen van 30 graden en meer.
    Straks vertrekken we weer voor nieuwe avonturen…

  2. On the road again. Ik wens de mannen heel veel mooie en veilige kilometers

  3. Wilco…een Japanner?? Wat is er gebeurd?? En Evert…ben je nou wat kilo’s verloren jonge god?
    Mooie, veilige rit gewenst jongens!!

  4. Wat een verrassing voor mij. Zit ik op mijn Zuid Franse vakantie adres heerlijk de krant te lezen en de mail door te nemen, komt motormuis 1 en 2 opeens zomaar voorbij. Geniet en wees verstandig.

  5. Wat leuk om weer wat te kunnen lezen! Eerste lange tocht op de nieuwe motor?

    Geniet!

  6. Leuk om weer eens iets over jullie reis te lezen. Ik ben benieuwd naar het vervolg. Geniet ervan en wees zuinig op jezelf

  7. Vet dat jullie weer zijn opgestegen, benieuwd naar de avonturen, divertiti !

  8. Wat fijn om ook dit avontuur mee te mogen maken en te genieten van de heerlijke verhalen. top!
    Veel veilige kilometers en heel veel plezier gewenst.

  9. Fijn dat jullie toch nog op pad kunnen jongens.
    Het is weer een smeuïg verhaal Wilco.
    Heel veel veilige km. en vooral ook heel veel plezier op jullie ontdekkings tocht door Italië.

  10. Met plezier dit deel van jullie reisverslag gelezen. Heel veel plezierige motorkilometers toegewenst en doe voorzichtig. Groetjes van Shelagh en mij

  11. Het verhaal leest weer als een trein, geniet ervan samen, veel bijzondere ontmoetingen gewenst!

    • Hoi mannen het klinkt weer goed heel veel plezier en veilige kilometers het is jullie gegund Tot laterrrrrrr

  12. Gelukkig,we kunnen weer genieten van jullie avonturen, pas goed op jezelf !

  13. He motor makkers, zelf met vrouw lief een rondje IJsselmeer. Wat anders dan zo’n tocht, maar toch. Goeie reis en Evert, stuur gerust wat foto’s vooruit. Hou het rubber op de juiste plek en kom maar op met de verhalen. Groetjes, Detto.

  14. Gotallemachtig!!!! Stelletje dodo’s! Jullie zijn hartstikke besjokke om bij deze onmenselijke temperaturen en dat vermalijde virus op pad te gaan. Wij zitten hier op Ameland weg te smelten. Zal blij zijn als ik weer thuis ben. Daar hebben we tenminste airco……. Ik zal jullie avonturen de komende tijd op gepaste afstand volgen! Veel sterkte met alle ellende die jullie nog te wachten staat……

  15. Hey mannen, leuk om jullie weer te volgen. Veel lol en mooie verhalen!

  16. Dag Wilco en Evert,
    Heel veel spannende avonturen toegewenst, zodat als ze weer gepubliceerd worden wij ervan mee kunnen smullen.
    VEEL PLEZIER.

Gesloten voor reacties