3.029 km : Dresden

blader omlaag

Soms wegen de laatste loodjes lichter

Verwenning; een chronische aandoening waar wij inmiddels aan lijden. De mooiste landschappen over het netvlies en de meest zalige kilometers onder de bandjes ten spijt. Iedere minuut wordt ons avontuur nu ook voelbaar korter.

Als moderne ridders van de tafelronde genieten wij in leren harnas van een voortreffelijk ontbijt. Het zwaard Excalibur staat nog steeds onbewogen in de rots. Wachtend op die ene held. Wij knijpen er stillekes tussenuit onder leiding van navigatie Truus die ons dapper voorgaat richting de vesting Praag.


 
Als het tijd is voor een bakkie vinden wij na enig speuren een gepast terras. De dienstdoende zuurpruim weigert ons te bedienen. ‘Only Tsjech’ is het enige dat hij weet voort te brengen. Nogal een contrast met het bordje aan de muur. Hebben we er toch maar mooi een in het wild gevonden… een zeldzame pechtjech. Een maatje voor die tegenpool.


 
In Kutná Hora staat het Ossuarium van Sedlec. Ooit een gewilde laatste rustplaats omdat een Abt daar ergens in de 13e eeuw aarde van een heilige berg heeft uitgestrooid. Onder de meer dan 100.000 lichamen in ruste bevonden zich zelfs Nederlanders. Tot in de 15e eeuw zo’n 70.000 skeletten het veld moesten ruimen voor een Gothische kerk. Veel later opperde beeldhouwer František Rint het macabere idee om de geëxhumeerde botten als doordeweeks bouwmateriaal en decoratie te gebruiken. Best bijzonder dat de nazaten van deze heiligschenners het niet delicaat vinden als wij foto’s maken… daarom heb ik mijn stiekume foto’s maar vergezeld van een wikipedia exemplaar.


 
De bossen en immense landerijen maken langzaam plaats voor de industriële omranding van een grote stad. Het serene soms zelfs luie verkeer transformeert naadloos naar de heksenketel die men daar gewoon is. Ongemerkt veranderen wij mee. Eindpunt Praag wordt gevormd door het Extol Inn hotel waar we buiten al worden opgevangen door een jonge enthousiaste receptionist. Hij geeft het prima maar enigzins kleurloze hotel wat frisse tinten. In het oude centrum rollen we uit de uber om ons ter plekke te verbazen over de schoonheid van deze stad. Lviv was relaxter maar deze plaats wasemt culturele historie uit alle straten om ons heen. Met een stel spraakzame Zweden voor ons en twee zatlappen op links tekent de zakkende zon contouren van dit prachtige oord.


 
Ons laatste asfaltlint voert ons terug naar de oprijplank van ons wachtende vehikel in Dresden. De rit is veel fraaier dan verwacht maar kan ons toch niet echt bekoren. We scoren nog een lekker flesje als dank voor de garagehouder die onze trouwe bus de gelegenheid schonk om op ons te wachten. Hongerig slokt hij onze motoren op en na wat gehannes met spanbanden storten wij ons in het filegeweld. De vijf kilometers naar ons hotel kosten ons bijna een uur. Toch nog een laatste race tegen de klok omdat de receptie weldra zou sluiten.

Als ik dit schrijf is dit geweldige avontuur alweer ruim een week geschiedenis. Een geweldig avontuur maar toch niet echt bijzonder. En waarom dan niet? Ik krijg mijn vinger er maar een beetje achter. Zo waren de landschappen niet extreem, weinig afwisselend en ze leken op wat we al kennen. Ook maakte de taalbarriere echte gesprekken met de locals bijzonder moeilijk. Lage kosten zijn doorgaans prettig maar ze verhogen ook de verleiding om chique te overnachten. En hoe duurder de tent desto saaier het volk dat er rondhangt. En heel misschien zijn we zelf ook wel een beetje minder snel tevreden na alles wat we al beleefd hebben. Niet alleen visuele- maar dus ook sociale inflatie.

Dat gezegd hebbende had ik ons feestje op wielen echt niet willen missen. Al was het alleen maar om het heerlijke ontspannen gevoel van vrijheid. Het open einde van iedere dag geeft ruimte in je bol. En wat is mooier om dat met een gelijkgestemde geest zoals Evert te mogen beleven. Samen kennen we na al onze avonturen het klappen van de zweep. Afstemming is nauwelijks nodig en indien toch is dat nooit ingewikkeld. Dank voor hem en voor de vrouw die mij deze ruimte geeft. Dit jaar ook dank aan Martijn voor de bus en zeker voor Peet voor de rijplank! En niet in de laatste plaats dank voor jou als lezer want zonder die leuke reacties is het prutsen met zo’n blog geen sinecure.

Suggesties voor het volgende avontuur? Ik kan niet wachten!

 

10 Reacties

  1. Wilco, wederom bedankt voor de gezellige en relaxte vakantie die we samen weer hebben beleefd.
    Dit jaar was het anders, daar we meer “rijvrije” dagen hadden ingepland. We hebben Zakopane geskipt, daardoor was er ruimte om ook Lviv in de Oekraïne te bezoeken.
    Een geweldige ervaring, die ik niet had willen missen!
    Praag heeft qua architectuur echter de de meeste indruk op me gemaakt.
    Nu zijn we gezond en voldaan weer thuis, vele indrukken, een paar kilo’s en vele ervaringen rijker.
    Naar welke uithoeken zullen onze tweewielers ons in de volgende trip brengen?
    We gaan het zien…
    Wilco, wederom bedankt voor al je voorbereidingen voor deze reis en natuurlijk je vriendschap.
    Nu al kijk ik uit naar de volgende trip…

  2. Wat super weer om te lezen! Suggesties voor de volgende reis? Ehhmmm…ik weet niet of dit en wanneer dit weer te doen is maar Vietnam, Thailand, Java, Cambodja en Laos zijn voor mij landen die wonderschoon zijn…vooral op de minder begaanbare wegen…Met vooral midden en oost van Java…wat een mensen, wat een natuur! Als je nog eens tijd hebt 🙂 https://youtu.be/ZgeunLjF7xU
    Het laatste gedeelte vd film was Bali, voor ons minder bijzonder…

  3. Ik heb genoten van alle verhalen, ben iedere keer weer positief verrast door de manier waarop Wilco alles beschrijft. Dat maakt het extra genieten! Een volgende reis naar Spanje/Portugal is misschien niet spannend genoeg? Maar daar heb je vast ook ruige binnenlanden…

  4. Wat kun je toch mooi schrijven Wilco!
    Met plezier alles gelezen 🙂
    Bedankt hiervoor x

  5. Ik heb gesmuld van hoe alles wordt beschreven! Het is net of je achterop de motor meereist, zo helder en rijk aan informatie. Ik volg Wilco tijdens zijn blog, maar ook als vriend. Zijn heldere kijk op het leven geeft je soms een betere kijk op zaken. Zo ook in zijn blogs krijg je een stukje mee van hoe de wereld aan de andere kant eruit ziet en weet je dat niets vanzelfsprekend is. Kijk uit naar jullie volgende trip.

  6. Wederom bedankt voor de prachtige verhalen, heerlijk om te lezen!

  7. Wilco en Evert, fijn dat jullie weer gezond thuis zijn. Weer enorm genoten van jullie verhalen. Tot gauw

  8. Wat heb ik weer genoten van jullie reis. Deze heb ik mede mee beleefd door jou fantastisch geschreven reisverslagen Wilco.
    Was elke keer weer een genot om te lezen wat jullie hadden gezien en beleefd.
    Volgende keer vinden jullie vast wel weer een meer uitdagende reis. Zeker jou kennende :).
    Evert heeft in ieder geval genoten en heeft nu al weer zin in een volgende trip.
    Wilco bedankt voor je mooie en smeuïge verhalen en ik hoor van Evert wel wanneer er weer een nieuwe reis op de agenda komt te staan.

Gesloten voor reacties