2.285 km : Kotor, Montenegro

blader omlaag

Eindelijk ff een momentje om wat woorden aan mijn blog toe te vertrouwen. De kilometers van de laatste dagen vraten tijd en energie. De boys zijn 400 treden naar een uitkijkpunt boven de baai van Kotor aan het bevechten. Ik hou het lekker ff bij mijn toetsenbord.

Ik denk terug aan het afscheid in Amsterdam dat al een eeuwigheid achter me lijkt te liggen. Het was mooi en beklemmend tegelijk. Mooi vanwege de aandacht van de vele uitzwaaiers, beklemmend omdat ik die ochtend voelde wat 3,5 maand weg van alles en vooral iedereen die me lief is voor me betekende. Fijn dat jullie er waren!


 
Het ging meteen lekker. Na een stoplicht dat op rood bleef staan, 3 bochten en 2x gasgeven waren we elkaar al kwijt. Bij Bunnik reden we elkaar straal voorbij en ook de volgende 2 pleisterplaatsen werden door een onvoltallig team Tokyo bezocht.

Wij tweewielers troffen een zojuist heropende pomp. Gratis koffie! De dame die naast me stond te tappen vroeg waar onze reis naartoe ging. Tokyo merk ik schamper op. Tuurlijk… zegt ze… eerst is de koffie gratis en nu staat er een praatjesmaker in het leer sprookjes te vertellen. Pas toen ik ons visitekaartje liet zien kwam die bewonderende blik. Geniet ervan mannen!


 
Wat volgde waren saaie snelwegkilometers en opperste verwarring over de route. Bij ons eerste slaapadres wachte mijn maatje Mike ons al op. Hij was vanuit Frankfurt sigaretten gaan halen in Wurzburg om ons goede reis te kunnen wensen. Via Facebook liet hij me weten dat hij graag verder mee was gegaan. Wat een topper!

Bij een wegrestaurant draait een bejaarde duitser nogal om onze motoren heen. Als Milko voorzichtig informeert naar de bron van zijn interesse geeft hij aan dat het slangetje van mijn kettingsmeersysteem er wel heel anders uitziet dan die van Milko. Da’s dus lekker. Nog niet eens 1 dag onderweg en we hebben de eerste panne al te pakken. Onze motorfietsen puilen uit van de meegezeulde reserve onderdelen. De halve KTM fabriek achterop. Je raad het al; geen slangetje…

Na een bezoekje aan de overigens ongezellige KTM dealer in Wurzburg en het uitbreiden van de verzameling met een extra slangetje gaan we op pad om serieus kilometers te maken. Tot aan Dubrovnik is het knallen geblazen. Zoveel mogelijk kilometers in zo min mogelijk tijd. En dat valt nog niet mee. De kenners weten dat deze midlifecruiser het land heeft aan snelwegen.

Als ’s middags tijdens de lunch het tweede kettingsmeer slangetje op apegapen hangt weten we meteen de oorzaak. Door de zwaar beladen machine komt de ketting tegen het spatbord en wordt de tie-wrap afgekapt. Met een goeie rol ducktape is alles op te lossen. Ik schat dat het recalcitrante slangetje zijn laatste rol heeft gespeeld.

Milko heeft last van mijn nachtelijke bijgeluiden en Brutus (de landrover) van steile hellingen. Terwijl het zonnetje in Nederland dapper schijnt worstelen wij met regen en sneeuw. Gelukkig is Milko dol op regen. Vooral als zijn schapevel ’s nachts verdronken is.


 
We hebben de ene grens nauwelijks geslecht of de volgende dient zich al weer aan. Oostenrijk, Italie, Slovenie, Kroatie, Bosnie Herzegovina, Montenegro en vandaag dan Albanie. Naarmate de kilometers vorderen moeten we meer papieren laten zien en worden de beambtes gewichtiger. De vreemde woorden op de borden worden nu nog ondertiteld met leesbare tekens. De taal verstaan we al lang niet meer. Met engels komen we nog steeds een heel eind. Dat gaat anders worden!

Vanaf Dubrovnik begint voor mij het grote genieten. Deze prachtige stad vormt het decor voor Kings Landing in de bekende serie Game of Thrones. Milko geniet met volle teugen. De dagafstanden worden korter en de weggetjes intiemer. De reis is nu echt begonnen.

Op weg van het superdeluxe hotel in Mostar naar de baai van Kotor zijn de kilometers te veel of mijn tank te klein. Nadat mijn navigatiedame de weg wijst naar twee niet langer bestaande tankstations is de koek op. Milko gaat gewapend met een jerrycan op pad en laat zich in de haast foppen met de bekende euro wisseltruc. Ach wat… het is vakantie.

Vandaag onze eerste echte kampeernacht. Iedereen is zichtbaar in zijn nopjes. Langzaam worden de contouren zichtbaar van een goed team. Overdag vaak gescheiden maar ’s avonds steeds beter samen.

De vier baasjes beginnen aan elkaar te wennen.

DSCF0921

19 Reacties

  1. Bro. Normaal gesproken lees ik nooit. Maar jouw blogs zijn echt te gek om te lezen. Normaal gesproken stuurde je ze elke dag, alleen van het vrouwtje heb ik gehoord dat je ze 1x per week stuur. Daarom kijk ik uit naar je volgende blog. Rij voorzichtig en geniet er lekker van. ❤

  2. Great start. Wilco, glad you got to see Mike on the way. I leave for Amsterdam on Thursday. Will miss you.
    Keep the rubber side down !

  3. Zo te lezen hebben jullie een week de tijd gehad om aan elkaar te wennen en het materiaal ook. Nu begint het ultieme genieten. Enjoy en ik blijf gezond nieuwsgierig. Vanuit hier alleen goede berichten.

  4. Het is weer een genot je blog te lezen. Het leest als een goed boek en ben veel te snel bij de laastste regel. Het boeit en ik waan me bij je achterop te zitten. Al denk ik dat er weinig plek over is.(!)
    Dat verdronken schaap van Milko geeft mij een raar onderbuikgevoel. Ik spreek uit ervaring, dat langzaam optrekkend vocht kan leiden tot zeer ernstig ongemak.

    Mannen ik hoop voor jullie, dat de eerste kampeernacht comfortabel is verlopen en een opmaat is voor velen die nog gaan volgen!

  5. Prachtige blog, voorzien van mooie fotoos. Daar kan ik nooit genoeg van krijgen. Nogmaals veel plezier en het was een genoegen om een stukje met jullie mee te rijden bij de uitzwaaisessie!

  6. Vermakelijk verhaal! Succes met de volgende km’s! Hug aan mijn broertje.

  7. Mooi begin en het issue was op te Lossen, geniet van het (wauw wat een foto) mooie ruige landschap. Kijk uit naar het volgende blog, ben ik ook even geheel weg van thuis. Succes mannen!

  8. Een genot om te lezen.
    Ik hoop op emotionele beheersing van Milco, maar verwacht het eigenlijk niet. Goede reis.

  9. He Wilco, wat mooi dat je dit zo mee mag maken! En leuk dat wij mee mogen beleven via je blog. Heel veel plezier en geniet!

  10. Hoi Wilco,
    Ik ben een passieve volger, maar wilde je toch steunen in je enthousiasme door je heel veel plezier en geluk onderweg te wensen. Natuurlijk ook voor je maten.

  11. Daar is hij dan eindelijk en weer een genot om even met jullie mee te rijden en alles door jullie ogen te zien en mee te mogen maken. Geniet van elke seconde maar dat doen jullie wel, wij genieten wel mee.
    Succes en veel veilige en mooie kilometers gewenst.

  12. Hej Wilco, wat kan je toch onwijs leuk schrijven. Daar zaten wij al een tijdje op te wachten.
    Alleen 1 opmerking.
    1x in de week?????
    Dat kan je ons volgers niet aandoen…
    Veel rijplezier en wat een prachtige uitzichten hebben jullie. Super.

  13. Even een mooi en soms herkenbaar beeld van jullie tocht. Ik hoor m’n broer z’n ongenoegen uiten over regen en malafide oostblokkers die hem tillen. Ik weet ook de straf al die hij vast bedacht had.
    Stay safe boys!!

  14. Super om jullie verhalen vanuit dectuinstoel te kunnen lezen. Het roept dwingt respect af, jullie zo te kunnen volgen. En natuurlijk gaat het vanaf nu nog zwaarder worden, al is het alleen op het gebied van communicatie. Wees zuinig op elkaar en verlies elkaar niet uitvoer oog Vanuit een zonnig Nederland, veel plezier. Tot decvolgende Blog.

  15. Balen van het recalcitrante slangetje . Ik wilde eigenlijk van ’t weekend al zeggen dat het tie-wrapje er wat kort opzat en je best een tasje minder mee kon nemen…zo lang ga je toch niet??
    Liefs Leo

  16. Hoi fellowship, gelukkig zijn jullie de 3 belangrijkste T’s niet vergeten mee te nemen: Tape, Tie-raps en Telefoon. Maar een dame die jullie de weg moet wijzen…………..Maar je weet het, wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen!!!

    Tot het volgende avontuur.

  17. Hoi Wilco en maatjes,
    Ik wens jullie een fantastische reis!
    De komende tijd zal ook ik, jullie volgen op deze mooie reis.

    Groetjes, Patricia

Gesloten voor reacties