222 : Bilbao

blader omlaag

Spanje, hetzelfde land, dezelfde maat maar een ander plan

Het is inmiddels al weer een paar dagen geleden dat Benedetto en ik ons met motoren beladen busje Spanje binnenreden. Ondanks een stel meer dan stevige files kachelen we in 14 uur naar San Sebastian wat ons op 4 andere wielen minstens 2 suffe snelwegdagen had opgeleverd.


 
Per taxi togen we naar het natte centrum om ons te laven aan de vermaarde Baskische tapa’s. Ons kritisch vermogen bleef daarbij ongemerkt achter in de hotelkamer. In woord en schrift worden deze culinaire kleinnoden immers bejubeld. Op ons bord waren ze vooral heel vet. De honger was gestild ten koste van een mooie illusie. De Basken hebben vast meer te bieden.


 
Met de spinnenwebben van het jachtige leven nog volop in mijn niet uitgeslapen hoofd schakel ik mijn trouwe Garmin aan, slinger ik ietwat onbehouwen het gelaarsde been over het zadel en dirigeer ik mijn trouwe KTM in de getoonde richting. We zijn al ruim 15 kilometers op de verkeerde koers als de werkelijkheid tot mij doordringt. Ik had beter ff kunnen wachten totdat mijn navigatie Truus doorhad dat we niet meer in Nederland zijn. Gedesoriënteerd trakteert ze me nu op de snelste weg naar Bilbao ver weg van al het geplande moois. Na een ontnuchterende bak dampende koffie besluiten we terug te gaan naar het vertrekpunt. Een plan dat gemakkelijker leek dan het gecompliceerde wegennet ons toeliet.

Het moet deze keer een reis worden die meer doet voor het oog dan voor de kilometerteller. Gelokt door een wonderschone afbeelding op internet was Zumaia Beach onze eerste stop. Zelfs mijn trouwe tweewieler werd er stil van. Alle lampjes gaven spontaan de geest en onder mijn zitvlak verdween iedere vorm van leven. Dat gaat lekker zo. De gereedschapszak gaat open en meedenkende hulptroepen worden telefonisch gemobiliseerd. Vele adviezen en vier zekeringen verder is het uiteindelijk het speurend oog van Detto dat het kwade kabeltje blootlegt. Luttele minuten later klinkt het zo door mij geliefde geronk weer door de gevulde straten van Zumaia en vervolgen we behoedzaam onze reis.

Het historisch beladen Guernica is onze hospita en Bilbao blijft vandaag de onbereikbare stip op de horizon. Niet slecht; op dag 1 de hele planning al naar de filistijnen. Ach wat… Aventura!

Het hotel is vandaag van de ‘il cheapo’ keten; geen ontbijt maar wel 7 trappen omhoog. Bijna dodelijk met alle bagage op je nek. Moto parking? Tuurlijk.. no problem.. zet ze hiernaast maar voor de deur. Even later zien we 2 verbaasde en een tikkeltje geïrriteerde gasten van het buurhotel met open mond naar onze motoren staren. Ze hadden immers net hun eigen fietsen op last van hun hotelbaas naar de parking gebracht. Het was vast de strenge blik van Detto die ze van klagen heeft weerhouden.

We scoren een voortreffelijk ontbijtje in een gezellig cafe dat door 4 broers wordt gerund. Een goed geoliede tent waar ik eindelijk een tortilla krijg die kan tippen aan die van mijn schoonouders. Een van de broers verhaalt trots over de ingrediënten. Een passende start voor een nieuwe dag.


 
In het kleine maar niet minder indrukwekkende Peace Museum ervaren we hoe hier op een doordeweekse marktdag in 1937 door de Duitse Luftwaffe 1.000 onschuldige mensen hier bruut uit het leven zijn gerukt. Duitse en Italiaanse strijdkrachten die op verzoek van de fascistische Franco de sterke wil van de opstandige Basken moet breken. De normale militaire doelen worden gemeden. Deze bommen zijn voor burgers. Het ergste is dat hij in zijn wrede opzet slaagt. Kort na dit drama valt Barcelona en wint hij de bloedige Spaanse burgeroorlog.


 
Met name de gefilmde getuigenissen van overlevenden komen stevig bij me binnen. Picasso was me voor. Hij was het die met zijn wereldberoemde schilderij op de wereldtentoonstelling in Parijs om aandacht schreeuwde voor deze inktzwarte dag. Zijn penseel bleek plots een voor velen onverwacht politiek wapen. Goed gedaan jochie!

Een van onze doelen is Gaztelugatxe. Een karakteristiek klooster in de golf van Biskaie waar met animaties de Drakenburcht voor de Game of Thrones van is gemaakt. Wat we niet wisten is dat je 3 kilometer te voet moet afdalen .. ennuh terugklimmen. Zelfs op lompe motorlaarzen het overwegen waard als Daenerys Targaryen nog over de trappen zwierde. Vandaag wordt het echter een plaatje vanuit de hoogte.

Ietwat wijfelend vullen de sleutels de startsloten en ronken we richting Bilbao. Koud aangekomen in de buitenwijken van dit hippe moderne Baskische bastion flikt mijn KTM me zijn tweede kunstje. Telkens als ik mijn gas dichtdraai blijft ie volop toeren maken. Hij lijkt wel te voelen dat dit onze laatste reis wordt.

Ik zal je leren baasje…

Volg de MidlifeCRUISER ook live per satelliet

21 Reacties

    • I’m so happy to see you’re on the road! Looking good. Can’t wait to see more pics!

  1. Die andere motor die met je meerijdt is een veeeeeeeeeel betere keuze ! 😉

    Ik volg je weer.

  2. Het is toch wel een feest dat een planning ook niet meer is dan dat. De werkelijkheid bepaalt als altijd wat er gebeurt en houdt zich niet aan het zorgvuldig uitgewerkte schema. Vreemd dat de KTM nu al meer storingen heeft gehad dan de hele reis van Hiero naar Tokyo. Fijn om weer deelgenoot te mogen zijn op jullie reis. En zoals gebruikelijk prachtige plaatjes bij een goed geschreven tekst. Veel plezier en veilige kilometers samen.

  3. Wat een geweldig genoegen Wilco om weer met je/jullie mee te mogen rijden. We zitten weer stevig in het zadel.
    Hele goede en fijne reis.

  4. Heerlijk weer leuke en spannende verhalen. Veel veilige kilometers toegewenst.

  5. Veel plezier mannen en rij voorzichtig ziet er weer top uit

  6. Misschien een tip, als je een route in je Garmin hebt geladen, moet je herberekenen uitzetten, anders berekend deze de kortste weg naar de eindbestemming en mis je al het moois wat je gedacht had te zien, mocht je met deze optie toch verkeerd rijden dan moet je visueel naar de op het scherm getoonde route terug rijden, zit je weer op de route dat pakt Garmin hem weer op….
    Enjoy

  7. Er vloeit weer dichterlijke inkt uit je reispen. Veel veilige kilometers!

    • Wauw wat heerlijk weer een mooie motorreis jammer van de pech maar aventura ! Stik jaloers want zit met gebroken voet voorlopig thuis. Toi toi toi voor de rest van de reis en alvast bedankt voor je reisverslag, dat is voor mij echt genieten.

  8. Fijn Wilco dat ik ook weer mee mag reizen, wat een mooie foto’s, dat word weer genieten!!

  9. Hoi Wilco , natuurlijk volg ik je weer op jullie motoravonturen.
    Hoe lang duurt de reis dit keer en komen jullie ook in de buurt van Alicante Costa Blanca?
    Zou het geweldig vinden om jullie daar te zien, wij wonen momenteel in Algorfa urb. Lo Crispin en zijn vanaf 20 november weer ter plaatse.
    Voor nu een goede en veilige reis.
    Gr Wil Weinreder .

  10. Veel rij, kijk, drink, eet plezier mannen. Houd de motor draaiend en rechtop!

  11. Hopelijk zijn dit de laatste kuren van je KTM. Mooie routes, lekker weer en zeker niet op de laatste plaats, veilige kilometers toegewenst. Maak er wat moois van!
    Ook ik kijk uit naar naar jullie avonturen en belevenissen.
    Veel plezier!

  12. Wilco we genieten weer van jouw verslag van je mooie reis en de geweldig mooie foto’s. Goede en mooie reis samen.

  13. Hoi Wilco, goed te zien dat je back on track bent. Geweldig leesvoer weer!

Gesloten voor reacties