Ik passeer de grens in mijn regenpak.

De dorpjes in de bergen bestaan louter uit bouwvallen tussen de puinhopen. Om een beetje kleur aan hun bestaan te geven hebben de bewoners ze in felle tinten opgeschilderd. Als toverballen in een emmer chloor. De fluwelen geur van de natuur wordt regelmatig afgekneld door de sterke lucht van stookhout.

 
De mensen zijn rete sjagrijnig of allervriendelijkst. Niets ertussenin. Je ziet het van een afstand al aan die tronies. Komt natuurlijk door al die kraters in de weg !

Met duits kom je hier behoorlijk weg. Tenminste bijna altijd… gelukkig heet het toilet hier gewoon ‘toalety’. En dan die plaatsnamen; ik kan ze niet langer dan 10 seconden onthouden. Het valt me wel op dat ze bijna allemaal met ‘horni’ beginnen.

 
Op zoek naar een plek om te maffen raakte ik aan de praat met de zoon van een pensionhouder. De kamers waren allen ‘komplett’ maar ik mocht gratis in zijn tuinhuis, Had ie van zijn vader gekregen. Geen water en geen licht maar wel een bed. Ben toch maar ff verderop gaan kijken…

Mijn maatje Milko miste ’s morgens zijn voorwiel in Tsjechie. Heb mijn trouwe ros zo verdekt mogelijk opgesteld.