1.984 km : Malý Slavkov Nog net niet in de boeien geslagen maar wel verklikt en ingerekend

blader omlaag

Ook in de Ukraine wegen de laatste loodjes het zwaarst. Maar daarover later meer

Volledig bijgetankt werpen we het rechterbeen weer zo elegant mogelijk over het zadel. Voor de laatste keer doorkruisen we de stad die goed voor ons is geweest. Gezien de weersverwachting wagen we het erop om de onvoorspelbare b-wegen te nemen. Want daar wordt immers het echte leven in al zijn rauwheid aan je gepresenteerd.


 
Aan de rand van een klein dorp aanschouwen we een voor ons ongebruikelijk tafereel. Een met graan gevulde truck wordt door de bewoners zelf gelost. Onder het toeziend oog van 2 dames met rekenmachines vullen de mensen jutezakken voor thuis. We stoppen, schakelen de motoren uit en nemen de tijd om dit schouwspel in ons op te nemen. Het duurt niet lang of er wordt geïnformeerd waar we vandaan komen. Ons antwoord Hollandia wordt ook hier wederom met lof getooid. We krijgen alle gelegenheid om foto’s te nemen en mensen vertellen ons lachend hele verhalen. Jammer dat we er geen barst van begrijpen. Aan de lichaamstaal te zien is de bedoeling goed.


 
Een haastig naast de weg geparkeerde hippische sedan heeft een Pools kenteken. Ik vermoed een stil protest. Deze grensstreek viel in een grijs verleden immers onder Pools gezag.

We verlaten Oekraine veel zuidelijker dan waar we zijn binnengetreden. De wegen zijn na de middag eigenlijk prima in orde zodat we vlot afrekenen met de benodigde kilometers. Vlak voor de grens is het tijd voor een pauze. Misschien kunnen we in Velykyi Bereznyi een fatsoenlijke bak koffie en een cola light scoren. We vinden zowaar een bar waar we onze motoren netjes op de stoep voor het terras kwijt kunnen. Wel zo belangrijk omdat we graag zicht op de bagage houden. Daar dacht de bankdirecteur van de flappentap waar de mensen overigens gewoon bijkonden waarschijnlijk anders over. Die heeft vermoedelijk een vriendschappelijk telefoontje met de plaatselijke hoofdpet gepleegd…

Net als wij aanstalten maken om onze reis voort te zetten komen er twee gezagsdragers aangedenderd. De ene, met het postuur van een os, spuugt vuur met zijn ogen. De kleinere van de twee oogt wat intelligenter en friemelt vergeefs aan zijn telefoon om google translate op te starten. “Documenti’ buldert de grote en grist de kenteken- en rijbewijzen uit onze handen. Meekomen naar het buro! We snappen hem wel maar vijnzen natuurlijk het tegenovergestelde. Na enig verbaal touwgetrek krijg ik een telefoon in mijn handen gedrukt waar iemand mij in het Engels uitlegt dat onze aanwezigheid op hun buro dringend vereist is. We moeten met onze billen bloot voor het begaan van een misdrijf. Of we maar willen volgen. Daar kunnen we helaas niet meer omheen. Agent Os heeft immers onze papieren in zijn stevige knuisten.

Als slachtvee volgen wij gedwee de elektrische politiewagen met ons dynamische duo. Op het buro worden we met alle egards ontvangen in een fel oranje kamer. Zouden ze voor alle nationaliteiten andere kamers hebben? Er schuift een dame aan die met een ernstig gezicht al onze gegevens overneemt op een formulier. De kleine agent heeft inmiddels meer succes met zijn telefoon. Triomfantelijk toont hij zijn eerste vertaling: “Maak je geen zorgen, na het betalen van een bekeuring kunnen jullie snel weer door”. Hij lijkt zich wat te schamen voor het overtollig machtsvertoon van zijn collega.

Onze motoren op het trottoir. De papierfabriek draait overuren om dit ernstige vergrijp daadkrachtig te bestraffen. De hele show die al gauw meer dan een uur in beslag neemt kost ons uiteindelijk ruim 20 euro voor beide machines. Evert zijn getrokken knip wordt echter weggewuifd. We moeten binnen 2 weken op de bank gaan betalen. Vast bedacht om corruptie tegen te gaan. De kleine agent verwijst ons naar de bank bij het terras en geeft lachend via google aan ons door dat je daar beter niet kunt parkeren. Van de meeste aanwezigen krijgen we netjes een hand. Behalve van agent Os. Die is vast alweer bezig om de volgende schurk naar het schavot te leiden.

Een voorzichtig verzoek om onze kwelgeesten te portretteren wordt resoluut van de hand gewezen. Je zult het helaas met mijn woorden en enkele impressies van de crimescene achteraf moeten doen.

Gezien het lage bedrag en de mogelijke problemen bij de grens besluiten we om afstand te doen van onze euro’s. Dat valt voorwaar niet mee. De bankdame weet zeker dat je Ukrains ingezetene moet worden om een bankrekening te openen. En zonder rekening kun je immers niet storten. Evert legt haar fijntjes uit dat emigreren wellicht wat ingewikkelder is dan een creditcard. Enkele telefoontjes met het hoofdkantoor later verlaten wij als schuldenvrije toeristen dit bijzondere land. En de bankdame is met al die extra kennis rijp voor promotie!


 

Na alle luxe sterrenhotels belanden we in pension LaVela in het Slowaakse Maly Slavkov. Een doolhof met kamers, keiharde bedden en een gedeelde badkamer maar meteen sfeervol. En dat is niet in de laatste plaats te danken aan de gezellige baas en zijn vrouw. We ontmoeten Stanislav een smid-kunstenaar die ons zijn internationale vakwerken laat zien. Bij ieder plaatje raken we meer onder de indruk. Geholpen door het pikzwarte bier.

Mits in de juiste hoeveelheden toegediend een bewezen remedie tegen harde bedden

Volg de MidlifeCRUISER ook live per satelliet

7 Reacties

  1. Wederom met een big smile op m’n gezicht zitten lezen.
    Wat is het toch geweldig om door landen te freewhelen, andere culturen mee te maken en mensen te ontmoeten en hun verhalen aan te horen.
    Dit verreikt je leven, nog heel veel plezier de laatste dagen van jullie avontuur.
    Liefs,
    Bep

  2. Hippische sedan…de mooiste omschrijving voor een paard en wagen ooit…
    Motoren parkeren op het trottoir…hoe durven jullie!!
    Machtswellustelingen heb je helaas overal.

  3. Lieverds, wat een verhaal weer, geweldig! Laatste loodjes komen eraan, nog veel plezier. Liefs, Ana

  4. Keep up the good work! Safe journey. Shelagh en Nico.

  5. Stelletje mafkezen! Onverantwoord om jullie tjoeki tjoeki’s op de blindengeleidestrook te plempen. Natuurlijk weer totaal onvoorbereid naar deze Takki Takki volken afgereisd. Met een zak vol spiegeltjes en kralen had je deze lokale stamhoofden wellicht nog kunnen behagen.

    (vrij naar Gerard Reve)

  6. Het blijft me verbazen hoe jullie makkelijk contact maken! Ook met de autoriteiten
    Met veel plezier volg ik jullie mooie reis. Volgende keer ook even Moldova aandoen, zal je nog meer verbazen! Gemiddelde pensioen leeftijd bij de politie is 40 jaar! Heeft hij zelf bij elkaar verdient je kan daar je bekeuring betalen met en zonder bon! Je weet wel welke duurder is
    Doe voorzichtig en tot snel!

  7. Geweldige belevenissen en verhalen weer. Veel plezier nog!

Gesloten voor reacties