1.304 km : Lutowiska Enge hospita’s, springruiters en culinaire verassingen.

blader omlaag

Slalommend door de stinkende files heen ontkomen we tenauwernood aan het toeristengeweld.

In Ząb weten we een bed te scoren. Zonder diner en zonder ontbijt maar wel met alleraardigste hospita. Ze verwijst ons naar de kroeg op de hoek waar je lekker kunt knagen. En dat lukt! Sterker nog we tafelen wat stevig na om de live band te bewonderen die deze avond het dorp onveilig maakt. Ze spelen bekende nummers maar allemaal vertaald in het Pools. De sfeer is er niet minder om. Ik vrees dat de blog vanavond even moeten wachten…


 
Het is ons nu al een paar keer gebeurd dat we in het Nederlands worden aangesproken. Meestal Polen die in ons land hebben geklust en het daar naar hun zin hebben gehad. Hun enthousiasme maakte ook vandaag veel goed.

Onze hospita is de volgende morgen nog steeds alleraardigst maar ook een beetje eng. De kamerdeur piept niet en de vloer is geheel kraakvrij. Toch staat ze vrijwel meteen achter je zodra je ook maar 1 stap in de gang zet. We schrikken ons iedere keer te pletter.

Later op de dag bezorgt Evert mij ook zonder haar zo’n schrikmoment. Ik zie hem in mijn spiegel ontdekken dat achteruitrijden best lastig is. De onverwachtse helling blijkt wat steil en te smal om te keren. Pak em beet 350 kilo mens en machine achterstevoren met doorslippende bandjes naar beneden. Waar is nou die omgekeerde zwaartekracht als je hem nodig hebt? Dit jaar moet zijn rechterkoffer het bekopen. Met onze springruiter zelf loopt alles gelukkig goed af.


 
De landschappen zijn tot nu toe mooi maar vallen niet echt op. Ligt vast aan ons. Thuis zouden we hier van smullen maar hier stoppen we nauwelijks om foto’s te maken. Het lijkt een beetje op Luxemburg in het groot met fors lagere prijzen. De Polen zelf blijken top. Heel af en toe treffen we een sjagrijn. Dat zijn de tegenpolen.


 
Ook vandaag biedt Booking.com weinig soelaas. We laten ons twee ijsjes en een slaaptip aansmeren door twee jeugdige dames. Bleek een restaurant waar je niet kon slapen. Op de parkeerplaats treffen we een toffe Pool die we eerst verwarren met een andere die eerder die dag voor ons stopte. Zelfde baardje maar dan nu zonder helm erop. Hoe dan ook; volgens hem moesten we in Dukla wezen. Twintig kilometer verderop vinden wij inderdaad de juiste tent. Vol! Gelukkig nodigt de baas van het hele spul ons uit om gewoon bij hem thuis te slapen. Daar heeft ie wat kamers over… in zijn enorme villa op een landgoed met visvijvers. Zo kom je nog es ergens.


 
Pa was volgens zijn zoon in een goed humeur. Hij bracht ons gisteren met zijn busje naar het restaurant en pikte ons daar later op de afgesproken tijd weer op. Vanmorgen mag Evert genieten van zijn kostbare klokkenverzameling en moeten we daarna zijn zelfgekweekte steuren komen bewonderen. Een foto bewijst dat er enorme exemplaren in zijn vijver zwemmen maar vandaag hebben die weinig honger. Evert inmiddels wel. Hij bestelt een uitsmijter met 3 eieren. De ontbijtdame knikt bevallig en levert doodleuk 3 borden met gebakken ei.

Ach wat… slaan we de lunch toch over?

 

Volg de MidlifeCRUISER ook live per satelliet

1 Reactie

  1. He Wil,
    Wat een geweldige vondst “dat zijn de tegenpolen” en ook die 3 borden met 1 ei, fantastisch super ….
    Ben reuze benieuwd of wij in Friesland ook nog mooie verhalen gaan scoren en of Peter wat vangt natuurlijk.

Gesloten voor reacties