3.920 : Maarssen, Nederland

blader omlaag

We hebben onze schipper geïnspireerd met onze motorische sprint naar zijn loopplank.

Met een strak roer en opgeschroefd gas doorklieft hij vastberaden het Atlantische biljartlaken. In Hirtshals botst de boot daarom behoedzaam op de origineel geplande tijd tegen de kade.

Hier in de boot lijkt het wel een wedstrijd. Zodra het startschot uit de luidsprekers schalt wil iedereen als eerste bij zijn voertuig zijn. Hoe verder ze achterin het ruim staan desto sneller ze lopen. Alsof dat ook maar iets uitmaakt. Vol bepakt worstelen wij ons naar de tweewielers. Met de idiootste winnaars als vleesgeworden hordes.

De motormannen helpen elkaar bij het losgooien van de stroppen waarmee onze machtige machines aan het dek zijn verankerd. Koffers worden gevuld en tassen worden opgebonden. Eenieder geleid door zijn eigen ingesleten routine. De laatste plaatjes worden geschoten en dan volgt het uitbundige afscheid. Handen worden geschud, schouders geklopt en uitnodigingen uitgewisseld. Ook wij hebben er weer een paar bezoekadressen bij. Stilletjes vraag ik me af hoeveel we er gaan honoreren. In gedachten groeit al een route naar Zweden en wie weet… de Westalpen toch nog een keer op herhaling?


 
Denemarken is eigenlijk mooier dan verwacht. Na het prachtige IJsland is gewoon mooi echter niet meer genoeg. Bovendien ben ik een beetje betast door het terugkeervirus. In Århus scoren we een hip hotel en slenteren we ’s avonds de stad in. Het straatbeeld wordt opgeluisterd door een lokaal muziekfestival. Gelokt door de gelauwerde bluesklanken van de Trouble Cats laten we ons verleiden tot een boeiend bezoekje aan hun feesttent. In Bayerse bierfeest stijl staan er in strakke rijen banken opgesteld waarop de lokale buurtbewoners zijdelings het spektakel op het podium aanschouwen. Als je goed kijkt zijn de door roddel en achterklap aangewakkerde spanningen zichtbaar. De afwijkende blikken naar buurvrouw Freja die weer eens te diep in de bierpul heeft gekeken. Of de verwoede pogingen van Jens, of zou het Olaf geweest zijn, om dit hoogtepunt minder eenzaam te verlaten. Prachtig!

Tussen de nummers door klinkt een obligaat applaus, een enkeling waagt zich aan een paar danspasjes maar uitbundig wordt het niet. Bij de Denen die wij tot nu toe hebben gezien lijkt uitbundigheid sowieso een schaars goed. En dat terwijl Henrik en zijn muzikale kameraden zich maximaal in het zweet werken om alles te geven wat ze er in dertig jaar hebben ingestopt. Hij vertelt ons later dat hun kwaliteit niet zozeer in muzikale perfectie gezocht moet worden. Zij zijn een waarachtige band zoals je ze alleen vroeger zag. Geen gelegenheidsclubje met wisselende samenstelling maar al vanaf het eerste begin echte makkers die elkaar muzikaal moeiteloos aanvoelen. Hieronder een promo filmpje waar hun hoekige humoristische karakter beter uit de verf komt dan de heerlijke sfeer die ze live op het podium brengen. Nodig ons maar uit zegt Henrik bij het afscheid. We hebben ook al in België gespeeld voor een motorclub.

Succes verzekerd! Ik wou dat we er een hadden…

Niet ver van de grens met Duitsland staan we te tanken als er een enorm gevaarte met bulderend geraas voorbijknalt. De achtervolging wordt sneller ingezet dan we onze tankdoppen kunnen sluiten. Het blijkt het levenswerk van een aanvankelijk stoïcijnse Deen die dertien jaar van zijn leven heeft opgeofferd om een kolossaal chassis uit 1914 te voorzien van een twaalfcylinder vliegtuigmotor. Vierduizend kilo schoon aan de haak met een wielbasis van bijna 7 meter. Als hij doorkrijgt dat wij ook prettig gestoord moeten zijn vertrouwd hij ons toe dat hij niet harder dan 160 km durft. De wielen hebben zoveel massa dat ze eenmaal in beweging bijna niet meer gestopt kunnen worden. Alleen het geluid overtreft wat je netvlies registreert.

Wat een kanjers!


 
De trouwe Bookin app levert ons een Duitse aanbieding. Een relaxed guesthouse dat we alleen hoeven te delen met Henry Kelder, volgens zijn website een pianist, componist en dirigent. Hij heeft 5 dagen stilte geboekt om nieuwe geluiden in zijn hoofd toe te laten. Ik hoop dat de nachtelijke oerklanken van dit motorduo deze toetsenridder niet ontstemmen.

Na een korte pitsstop bij Peter en Nico slechten we de laatste thuiskilometers. Ons avontuur eindigt wederom op de gebruikelijke drempel waar hij een gevoelsmatige eeuwigheid geleden begon. Heerlijk om je gezin weer in de armen te kunnen sluiten. De douche voelt reuze vertrouwd maar mist een toefje zwavel. De vrijheid moet weer plaatsmaken voor routine en plichtsbesef. Iets wat veel te vlot gaat met 175 schreeuwende emailtjes na de koffie.

Wat rest zijn de krachtige herinneringen aan een uniek land. De groene kleurenpracht en inktzwarte lavavelden gloeien nog na op mijn netvlies. IJsland leeft. Als bezoeker kun je dat niet alleen zien maar ook ruiken en voelen. Ik schreef het al eerder; we leven in een prachtige wereld die mij keer op keer blijft verbazen.

Een volgend avontuur? Wel als ik kan blijven rekenen op de onmisbare steun van de mensen om mij heen; Ana die mij iedere keer de ruimte voor mijn passie geeft, mijn trouwe strijdmakkers zoals Evert waarmee alles als vanzelf lijkt te gaan, Huib die tijdens mijn afwezigheid de rots in de branding is voor onze klanten en natuurlijk ook jij en de andere trouwe lezers van mijn blog. Wees niet bang om hieronder te reageren. Positief of negatief.

Aan jou het laatste woord over dit onvergetelijke avontuur.

Klik hier voor extra bonusmateriaal voor de liefhebbers.

8 Reacties

  1. Bedankt voor je geweldige verslag, elke keer keek ik er weer reikhalzend naar uit.

  2. Bedankt weer dat we mee mochten op jullie reis, zoals gewoonlijk weer genoten alsof we achterop zaten.
    Dat er voor jullie en ons nog maar vele reizen mogen volgen en meebeleven.
    Dank jullie wel!

  3. Bedankt voor je fantastische verslag van jullie fascinerende reis.
    Fijn dat wij achterblijvers achterop mee kunnen genieten van al het moois dat jullie zien en de avonturen die jullie beleven.
    Evert kijkt al weer uit naar jullie volgende trip.

  4. Top serie van mooie inspirerende afleveringen. Het zet mij aan tot schrijven over ons ritje naar Albanie; ook ik krijg hier schrijfkoorts van. Bedankt voor het delen.

  5. Wilco, ook via deze weg, wil ik je bedanken voor je gezelschap, alle voorbereidingen en het maken van de routes, maar vooral je vriendschap.
    Wederom was het een fantastische reis met vele unieke indrukken en ervaringen. Mede door het geweldige landschap, het goede weer en het uitblijven van technische problemen was deze trip weer een ware topper!
    Off road rijden op niveau en het doorkruisen van rivieren was voor mij ook een nieuwe ervaring, waar ik steeds meer plezier in kreeg.
    Op naar de volgende uitdaging….

  6. Een prachtig avontuur weer Wilco en Evert. Ik heb genoten van je enthousiaste reisverhalen Wilco!!! Top en welkom in ons oh zo fijne kikkerlandje.

  7. Eindelijk tijd gehad voor de laatste afleveringen. IJsland is een fantastisch land. Ik heb enorm genoten van je verslagen, ik geniet van je schrijfstijl en de prachtige foto’s.

Gesloten voor reacties