2.483 km : Staatsvijand nr 1

blader omlaag

Het was een absolute heerlijkheid om mijn ros deze keer te mogen beladen zonder nat dak. Zoals jullie weten is mijn dakbedekking wat dun tegenwoordig. Stoer als ik ben heb ik zelfs het regenpak in de koffer gelaten. Ik had de goden daarmee niet moeten verzoeken want de pret was van korte duur. Plens !

Net zoals gisteren genoot ik van een mooi traject door het bos. Getver … weer een hert. Veel meer dan een verdwaalde houthakker kwam ik niet tegen totdat ik in de verte een groene kwak mensen zag. Dichterbij gekomen zag ik dat ze notabene drie wagens dwars over het pad hadden gezet waar ik toch echt overheen moest.

HALT !! De voorste soldaat (met het grootste geweer) deed bruusk een stap naar voren en gebaarde mij om de motor uit te schakelen. Vervolgens sprak hij me indringend in het Slowaaks toe. Dus ik van; english?, francais?, deutsch? Hij op mijn nummerbord kijken… ‘ah hollanda’. Hij keek vertwijfeld naar wat ik denk dat zijn meerdere was en die riep er een derde groene mannebroeder bij die me in origineel steenkolen engels ; ‘You have BIG problem’ toewierp. ‘This is military zone… passport! Dus ik als de vermoorde onschuld wijzen op de route op mijn GPS. ‘Oooh GPS’ zei het talenwonder. ‘Aahh GPS’ zij de meerdere en ze wisselden een begrijpende blik uit.

Ik denk hier moet ik onderuit zien te komen want ik heb welliswaar nog geen hotel geboekt maar het eten in een militair cachot lijkt me geen haute cuisine. Dus ik begin; ‘I didn’t see a sign…’. ‘Sign ?’ was het antwoord. Dus ik nog een keer ‘sign’ terwijl ik in de lucht een rechthoek met een paal tekende. En opeens zag ik dat aha-moment bij mister big problem. ‘No sign !’ bevestigde hij. Ik vervolgde met; ‘How can I know about military zone without the sign?’ Hij knikte instemmend en wierp een vragende blik in de richting van de man met de strepen. Na enig over-en-weer Slowaaks waren ze er gelukkig uit. ‘This time no problem, next time BIG problem…’

Na het noteren van mijn paspoort nummer moest ik mee naar een bord dat klaarblijkelijk aan hun kant wel stond. Het was een gewoon wit bord met rode letters die voor mij onbegrijpelijke woorden vormden. Nadat ik er een paar had aangewezen was me duidelijk dat ‘Miltary’ in het Slowaaks ‘Vojensky’ betekent. Heb maar niet gevraagd om een foto… Nadat ik wegreed braken de mannetjesputters in hun kikkerpakken ook op. Het zal toch niet zo zijn dat ze speciaal voor mij zijn uitgerukt? Sjees!

Als ik de hoge Tatra’s aan de Slowaakse zijde passeer wordt ik getracteerd op een paar fantastische vergezichten. De besneeuwde Tatra’s zelf verschuilen zich in de wolken maar de hoogvlakte waarop ik rij is adembenemend.


 
Nadat ik een stevig portie kilometers onder de rubbers heb gehad ga ik rond 6 uur op zoek naar een passende slaapplaats. In eerste instantie trof ik een Pension aan met een naam die op ‘Jumanji’ leek. Ik kon mijn motor niet binnenzetten en ze hadden ook geen internet dus de reis ging ondanks de veelbelovende naam verder. Wat later zag ik een bord met ‘Chateau Mignon’ dat er wel strak uitzag. Aan het aantal wegwijzers te zien moet dat een goeie tent zijn.


 
Ik zit dit verhaal dus nu te tikken in mijn luxe -geheel gele- suite voor weinig. Fraaie combinatie; modderlaarzen met gele vloerbedekking. Het maakt ze hier allemaal geen barst uit. Geweldig; de badkamer alleen al is groter dan alle kamers deze week.