Evert slaapt sneller dan zijn schaduw. Als hij ook maar denkt aan zijn nachtkussen is hij zelfs zittend op de rand van het bed al vertrokken. En geloof me; dat gaat niet geheel geruisloos aan je voorbij. De kippen zullen voorlopig wel van de leg zijn na ons nachtelijke duet. Toch weet Olga onze gastvrouw een eitje bij het ontbijt te toveren. Vol trots presenteert zij ze met het zelfgebakken volkoren. Een passende start voor een strakke dag. Inmiddels heeft de zon afgerekend met regen en mist en kan ons avontuur nu echt beginnen.

 
Auto en aanhanger blijven achter op het boerenerf terwijl we een tikkeltje onwennig onze ijzeren paarden zadelen. De startknop leidt vrijwel direct een bochtenorgie in waarbij iedere berg voort lijkt te leven in de volgende. Wij volgen het slingerende zwarte lint dat ons door groen glooiende weides en langs diamanten riviertjes als in een droom tot aan de stadsrand brengt.

Graz schreeuwt om meer aandacht dan wij het kunnen geven. Klassieke gallerijen, kathedralen en kastelen trekken in onze caleidoscoop voorbij. Op het terras van Bernd Sommer vinden we even rust om te genieten van een heerlijke salade. Voordat deze gelijkgestemde ziel zijn eigen KTM de sporen geeft en hij ons vergeefs probeert te verleiden tot een nacht in zijn stadshotel is er gelukkig gelegenheid voor een foto. Ook het niet te versmaden kunsthuis in de vorm van een “Oceaanblauwe Gurke” word door de lens van mijn iPhone naar binnen geslurpt. Jammer… volgende keer meer.

 
Als de avond begint te vallen zijn we nog te ver van de Hongaarse grens om de verloren dag goed te maken. Dan maar op zoek naar een geschikte hooiberg. We hebben wederom geluk; pension Matzl heeft nog een kamertje vrij. Het Steiermarkse accent van onze gastvrouw lijkt nergens op het Duits dat wij ooit dachten te beheersen. Ach wat, gewoon vriendelijk knikken en net doen of je het snapt. Dat koele biertje dat ze voor ons uit de ijskast haalt doet in ieder geval wonderen.

 
En zo eindigt een bloedmooie dag zonder tankwagens en kruipende Caddies. Bij gebrek aan WIFI probeer ik via mijn iPhone dit verhaal wereldkundig te maken. Dan was die Caddy toch nog sneller! Als de laatste bit over de lijn is schraap ik mijn keel en voeg ik me bij Evert om ons op te maken voor het volgende duet. Zo te horen is hij al aan het warmzingen!